Na vaak toch op vakantieland Frankrijk uit te komen, want zo fijn met kinderen ivm veel Nederlandse vriendjes, fijne sfeer, niet te grote afstand, lekker weer etc…. wilden wij toch een keer iets anders. En we hadden hele goede verhalen over Kroatie gehoord, dus besloten we om naar Kroatie te gaan. En meteen ontdek je dan hoe moeilijk het is om een reis te plannen als je niks van het land weet en kent. Dus na veel speurwerk op internet en in reisgidsen, besloten we dat we niet maar 1 plek wilden bezoeken in Kroatie, want we zagen zoveel moois! We wilden Dalmatie en Istrie aandoen en de beroemde Plitvice meren bezoeken en we wilden met de auto gaan, dus besloten we om in etappes de flinke afstand naar Trogir in Dalmatie (ong. 1700 km) te overbruggen en onderweg Airbnb adresjes te boeken. Via Airbnb kan je overnachtingen boeken bij particulieren die hun kamer, appartement of huis verhuren, een ideale manier om de lokale bevolking te leren kennen en meestal goedkoop op fantastische locaties te overnachten, wij hebben het al op vele plekken met veel plezier gedaan. Onze eerste overnachting was in Bayern in Duitsland, waarna we de volgende ochtend doorreden naar Slovenie waar we nabij de stad Maribor de heuvels inreden en in een sprookjesachtig huisje terechtkwamen, inclusief 4 persoons! bed en overal snuisterijen en ook wel hier en daar een spinnenwebje. Maar he, we zijn op avontuur. Het uitzicht was fantastisch (zie foto van de kinderen die uit het raam hangen) en toen we ‘s avonds naar Maribor reden voor een avondmaaltijd bleek dat een sfeervolle stad en belanden we in een verrassend hip restaurantje waar we gigantische pizza’s kregen die we in stuken konden knippen, tot grote hilariteit van de kinderen.
De volgende dag reden we verder door het hobbitachtige heuvellandschap van Slovenie (wauw, ook hier wil ik nog eens naar terug) en belanden we in Kroatie waar we via kustwegen met prachtige uitzichten over baaien maar ook door kale woestijnachtige heuvels in het middeleeuwse stadje Trogir aankwamen. Hier verbleven we een week in een prachtig appartement van de gepensioneerde Nada en haar man die reglmatig langskwamen om de mooie groententuin te onderhouden en te checken of het ons aan niks ontbrak. We mochten groenten en fruit uit de tuin halen en we kregen zelfgestookte Rakija van eigen walnoten aangeboden. Vanuit de woning liepen we in 5 minuten naar het centrum van het sfeervolle havenstadje Trogir, met zijn kleine kronkelstraatjes vol gezellige winkeltjes en restaurantjes aan de haven. Er zijn in de buurt heel veel strandjes te bezoeken.
Vanuit Trogir kan je dagelijks een aantal keren met een boot naar Split, de belangrijkste stad van Dalmatie, met een behoorlijke Romeinse erfenis. Het Paleis van de Romeinse keizer Diocletianus zorgt ervoor dat een groot gedeelte van deze stad op de werelderfgoedlijst staat. We zwierven hier door de ondergrondse gewelven van het paleis (heerlijk koel als het buiten bloedheet is;), door de straten vol Romeinse overblijfselen, we picknickten en luierden in een park, troffen een klein rommelmarktje en kochten bij een traiteur een heerlijke maaltijd die we s’avonds bovenop het dek van de boot bij ondergaande zon hebben genuttigd. Ik weet het, het klinkt bijna te mooi om waar te zijn!
Vanuit onze basis in Trogir maakten we ook een dagtocht naar de Krka watervallen een behoorlijke toeristische trekpleister voor buitenlandse toeristen maar ook voor de Kroaten zelf. Je hebt diverse manieren om dit park te bezoeken, tot een bepaald punt kan je met de auto komen en daarna ga je met een bus, een boot, of te voet verder. Wij gingen een halfuur met een boot door een bossig landschap en arriveerden in het park waar we via een korte wandeling aankwamen bij de prachtige watervallen die uitmonden in felblauw helder water. Verwacht geen recht stuk strand hier, want er staan overal bomen, dus het is even zoeken naar een fijn plekje tussen de hobbelige wortels van de bomen. In het water waad je tussen de bosjes, wortels van bomen en grote keien door, je voelt je een echte avonturier op weg naar het open blauwe magische water. Het is een uitzonderlijk sprookjesachtig landschap, ik had nooit eerder zoiets gezien. Neem hier vooral je eigen lunch mee, want je zit in een afgelegen natuurgebied waar wel een horeca uitspanning is, maar van de kwaliteit werd ik een beetje verdrietig (zoals op meerdere Toeristische plaatsen in Kroatie). Aan de ene kan t is het charmant dat ze nog niet helemaal toegerust zijn op grote hordes toeristen maar daardoor kan je vaak niet veel meer krijgen dan vette worsten en slappe friet… maar als je dat weet, neem je lekker je eigen picknick mee en is er niks aan de hand 🙂
Na afscheid te hebben genomen van de hartelijke Nada en haar man, vertrokken we naar het midden van het land, waar we 3 nachten zouden verblijven in de regio van de Plitvice meren. Onderweg kwamen we in de binnenlanden van Kroatie, waar we meer armoede zagen en vooral de effecten van de oorlog nog konden waarnemen. Diverse verlaten spookdorpen, gebouwen vol kogelgaten en we belanden zelfs op een onverharde weg waar om de zoveel meter bordjes met waarschuwingen voor mijnen hingen. Omdat ik piepend van benauwdheid en met samengeknepen billen in de auto zat, doodsbang dat we over een verdwaalde mijn zouden rijden, besloten we eerst om te keren, maar uiteindelijk toch deze weg af te rijden, want eeeh de routeplanner gaf deze route aan…. Ik ben zelden zo blij geweest om weer een geasfalteerde weg te zien!
We logeerden hier in Plaski in een bijzonder houten huis met een binnenplaats vol katten en honden, wat de kinderen fantastisch vonden. Die wilden niet meer weg overdag, want ze wilden de hele dag bij de katten en honden blijven:)
Maar ja, daarvoor waren we niet hiernaartoe gekomen, dus de volgende dag vertrokken we naar de Plitvice meren, waar je best zo vroeg mogelijk in de ochtend aankomt, om de ellenlange rijen voor de kaartverkoop voor te zijn en best neem je ook hier je eigen lunch mee. In het park zelf is weinig gelegenheid voor een fatsoenlijke lunch, slechts kleine gelegenheden voor wat versnaperingen, dus het is handig zelf wat te eten en te drinken mee te nemen. Wij hadden dit niet gedaan (haha) dus wij waren veroordeeld tot halfgare hamburgers en veeeeel te zoute frietjes, ieuw! En ook de weergoden waren ons niet goed gezind, helaas, want eenmaal aan de wandel, werden we overvallen door regen, heel veel regen en nog veel meer regen! Het is ons gelukt om, ondanks dat we geen droog draadje meer aan ons lijf hadden, onze goede zin te bewaren (soms heb je van die dagen;)) en we hebben vooral in een deuk gelegen om die hordes drijfnatte toeristen die in iedere spelonk een schuilplaatsje zochten. Wij besloten toen we toch al nat waren om niet meer te gaan schuilen en met de druppels aan de neus en in de wenkbrauwen maar lekker door te lopen en te genieten van het uitzicht. En dat was niet moeilijk, want jemig wat is het prachtig hier. Paradijs op aarde. Helder blauw water, watervallen die zich naar beneden storten, visjes die in groene poeltjes door elkaar zwemmen, gewoonweg fantastisch mooi. Je kan diverse routes kiezen, allemaal lopend af te leggen overigens, de hogere en/of de lagere meren, wij deden dit keer de lagere meren en komen gewoon nog een keer met stralend weer en grotere kinderen terug en dan doen we het hele pakket;)
Op aanraden van de eigenaren van ons verblijf reden we de volgende dag naar Kuterevo, naar een opvangplaats voor jonge beertjes die verstoten zijn van hun moeder of die wees zijn geworden. Het was een flink stuk rijden, wij Nederlanders verstaan door onze kleine landje toch vaak iets anders onder “dichtbij”dan dat ze in andere landen doen, maar het was de lange rit over idyllische kronkelweggetjes meer dan waard. In deze opvang werken voornamelijk vrijwilligers, veel jongeren komen ieder jaar terug omdat het zo fijn is hier en dat snap ik wel. Bij de entree zie je honderden wegwijzers met teksten, schilderijtjes en plaatsnamen geschilderd door de vrijwilligers die hier waren en hun “handtekening” achter hebben gelaten. Deze beertjes, die nog niet voor zichzelf kunnen zorgen, worden met behulp van vrijwilligers en een aantal experts grootgebracht. Er leven in Kroatie nog steeds beren in het wild en dus worden de jonge beertjes waarvan de moeders zijn aangereden of door de jacht zijn omgebracht hier opgevangen en hun hele leven gehouden omdat ze zich niet meer zouden kunnen redden in het wild. De hippie-achtige sfeer en de gemoedelijkheid is ongekend in dit ecologische dorp, met houten toilethokken waar je niet doorspoelt maar zaagsel over je behoefte strooit, met eigen groententuin, een klein winkeltje met handgemaakte producten met beren, een beren herbergje waar we warme choco dronken (want het was nog steeds nat en druilerig) en overal zie je kleine en grote berenkunstwerken. In alle opzichten is dit reservaat uniek. En toen vonden we bij de buren ook nog een geweldig authentiek Kroatische herberg waar je een ouderwetse terrine soep kreeg, gevolgd door een enorme plank vol gegrild vlees en geroosterde groenten. We waren de enige toeristen hier en werden als vorsten behandeld. En wij hadden een topdag!
Vervolgens vertrokken we, na innig afscheid van de poezen en honden, verder noordwaards richting Istrie, dat door de Adriatische zee gescheiden is van Italie en waar je ook wel een beetje de Italiaanse sfeer proeft. Hier hadden we een safaritent op een mega mega mega camping gehuurd. Ik hou van safaritenten (wel de luxe van een goed bed, maar toch de sfeer van kamperen) maar was een beetje bang voor deze massa camping. Omdat het toerisme nog niet zo groot is in Kroatie hebben ze echter nog geen safaritenten op kleine idyllische campings, want kleine idyllische campings kennen ze sowieso niet, het is dan al snel oostblokkerig armoedig. En eigenlijk is het me alles meegevallen, deze camping reus in Porec. Oke, we konden onze 5 jarige kinderen niet zelf op pad sturen, want de hoofdwegen op de camping werden intensief bereden door auto’s, fietsers, scooters, sedgeways en meer van dees rijwielen en ze zouden de weg niet gauw meer terug vinden;) Maar je kon dagen wandelen over de camping die een enorm uitgestrekt eigen strand had met bijbehorend cocktailbarretje, vlak naast een afhaalpizzeria’tje en supermarkt en zelfs eigen groenten/fruit markt. Dus toen we dat ontdekt hadden, waren we regelmatig daar te vinden op een ligbedje onder een parasolletje met een cocktail in de hand en de kindertjes in het zand. Maarrrrr we bezochten ook een aantal plaatsjes, zoals Pula waar een enorm Romeins amfitheater te bezoeken is. En we wederom een leuk rommelmarktje troffen (ik heb er een neus voor;)
Maar de echte aanrader in deze streek vonden wij toch wel het stadje Rovinj, met zijn kleine kronkelstraatjes die als een doolhof helemaal omhoog lopen naar de gigantische kerk die overal bovenuit torent en waarvoor we een leuk cafeetje vonden met een fantastisch uitzicht over de zee en allemaal eilandjes. Beneden om de haven heen vind je een boulevard met talloze restaurantjes en cafeetjes en leuke winkeltjes. De kwaliteit van de restaurantjes hier is minder dan in het stadje zelf, want vooral de haven is erg toeristisch.
Ik werd in Kroatie echt overvallen door de ongekende schoonheid van dit land en zijn vele landschappen. Ik wist niet dat er in Europa zoiets moois bestond. Wij komen zeker nog eens terug om meer eilandjes te bezoeken en de stad Dubrovnik schijnt ook fantastisch te zijn. En natuurlijk de plitvice meren met mooi weer;) Mocht je twijfelen over wel/niet Kroatie, stop met twijfelen, je zal zeker niet teleurgesteld zijn!
