Vol verwachting klopt ons hart, en gelukkig dit jaar nog vol overtuiging! Want wat zal ik het gaan missen als onze kinderen niet meer geloven, die verwondering in die oogjes, die spanning op de snuitjes, het uit volle borst meezingen bij klaargezette schoentjes met wortels en water voor het paard. Die magische tijd.
En omdat ik die magie een beetje mis in de massale mensenmassa die op de kade in Arnhem samenkomt, uitkijkend naar het enorme rijnreisjesschip (echt waar!) met Sint en zijn gevolg, reizen wij al een aantal keren af naar het pittoreske Doesburg. Hier gaat het er allemaal iets gemoedelijker aan toe, op een tribune-achtige kade heeft iedereen een goed zicht op de altijd wat nevelige IJssel. Er wordt massaal meegezongen met de overenthousiaste dame op de kade en je kan Sint en de pieten ook nog van dichtbij zien als Sint in zijn rijtuig stapt en zijn route door de stad gaat maken.
Vorig jaar hebben we grand-cafe het Arsenaal ontdekt; een inspirerende, bruisende plek waar je heerlijk kan lunchen, want dat deden we hier voorafgaand aan de intocht, en je door uitermate vriendelijk personeel wordt geholpen. Het stomme is dat ik me voornam om hier met mooi weer nog eens terug te komen, want die fantastische oude kloostertuin met kippen en varkentjes is dan natuurlijk nog idyllischer. In 2017 gaat dat er vast van komen.
